De geschiedenis van het schatgraven op de Lutine wordt hier op gortdroge wijze verteld. De lutine was een frans fregat uit 1779 dat in engelse handen viel. In december 1799 werd het met een grote voorraad goud, zilver en geld naar hamburg gestuurd. Dat geld was als lening bedoeld voor de instortende economie daar.

Het schip verging op 9 oktober 1799 ergens tussen terschelling en vlieland. Er was uiteindelijk 1 overlevende, zo'n 200 andere passagiers kwamen om. Het is 2 bergers gelukt om redelijk wat geld uit het wrak te krijgen, de andere tientallen pogingen waren vooral weg gooien van eigen geld.

Probleem met het wrak was dat er door wisselende zeestromingen een laag zand van een paar decimeter tot enkele meters op het wrak gedumpt konden worden. Soms duurde het dus enkele jaren voordat graven weer zin had en zelfs dan waren er maar een stuk of 10 dagen per jaar waarop de zee niet te wild was.