Ze proberen uit te vinden hoe lang walvissen kunnen duiken door een harpoen in hun rug te gooien met 500 meter lijn en een boei er aan. Dat blijkt niet mee te vallen, de speklaag van de meeste dieren is zo dik dat de harpoen afketst of te los zit.

De paar keer dat het wel lukt schiet de harpoen na 1 duik meestal toch weer los.

In Baja california gaan ze op zoek naar de geboortegronden van de bultruggen. Daar is een ondiepe lagune waar de kleintjes geboren worden. Baby walvissen kunnen nog niet zwemmen of drijven en moeten door hun moeders steeds boven water gebracht worden om te kunnen ademen.

Bij het volgen van scholen walvissen ontdekken ze allerlei afleidingsmanoeuvres, waarbij een grote walvis zich afsplitst om de achtervolgers af te schudden.

Het boek eindigt met de trieste opsomming van alle slachtpartijen onder walvissen in de 18e, 19e en begin 20e eeuw. Er was in de jaren 70 al een begin gemaakt met bescherming, maar het heeft nog wat jaren geduurd voordat die effectief werd.

Het boek is gesigneerd door Cousteau zelf